έμφυση

η (Α ἔμφυσις)

εμφύτευση, παρεμβολή, ανάπτυξη

νεοελλ.

ιατρ. «έμφυση ή εμφύτευση ή κατασκήνωση ωού» — η διείσδυση τού γονιμοποιημένου ωαρίου μέσα στο βλεννογόνο τής μήτρας για περαιτέρω ανάπτυξη

αρχ.

η αύξηση ή ανάπτυξη μέσα σε κάποιο μέρος («οὐ πόρρω τῆς τῶν ἀγγείων ἐμφύσεως» — κοντά στο σημείο που αναπτύσσονται τα αγγεία, Ορειβασ.).